«Αμερικανικό χαστούκι στην Τουρκία με… 104 χρόνια καθυστέρηση!! Η Αμερικανική Γερουσία υπερψήφισε το ψήφισμα για την επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων». Οι εφημερίδες.

Το βιβλίο «Το δάκρυ της Ανατολής» είναι μια γοητευτική, συναρπαστική ιστορία

που καλύπτει μια χρονική περίοδο περίπου 120 ετών, με συχνές αναφορές, ιστορικές και μη, στο απώτερο παρελθόν.

Χωριό Τσατ του Ακ Νταγ, Αραβησσός της Καππαδοκίας 1895 - Όμπαρ (Αραβησσός) Γιαννιτσών και Φιλώτεια Αλμωπίας του Νομού Πέλλης 2015.

Γενική επιστράτευση 1914-Αρμενική Γενοκτονία 1915- Μικρασιατική Καταστροφή 1922- Ανταλλαγή πληθυσμών-Μετανάστευση Ρωμιών και Αρμενίων στην Ελλάδα-Προσφυγιά-Η Διανομή του 1927- Γερμανική Κατοχή-Εμφύλιος -Ανταρτόπληκτοι- Επαναπατρισμός - Σκατοογλούδες- Τουρκόσποροι - Θετά και βιολογικά παιδιά - Φρίκη - Αγριότητες - Θηριωδίες - Σφαγές - απάρνηση της πίστης - φόβος - σκοτάδι- απογοήτευση- πόνος- οι άγιοι- τα Χώματα της Μικρασιατικής Ανατολής- το Αστείρευτο δάκρυ της Ανατολής.

Πέταγμα του αετού-το πτηνό Γερανός (μετανάστευση) - βουνό Ακ Νταγ - Άλυ ποταμός - δασκάλα - γιάτρισσα - μαύρη ραπτομηχανή - αντικριστός χορός Κόνιαλη -ισλι - μπακλαβάς - φοινίκια - ρετσέλια - πετιμέζια - ταχίνι - τουρσιά - σάμαλι πολίτικο - λίρες χρυσές - μνήστρα - δεύτερός του γιός που είναι ο τέταρτος - πράσινος νεφρίτης - Βάι καντερίμ (Αχ, μοίρα μου),τα βασιλικά χώματα της Σεβάστειας.

«Όλο φεύγουμε. Γιατί φεύγουμε; Ποιος να δώσει την απάντηση ; Φεύγουν από κίνδυνο, φεύγουν από ανάγκη, φεύγουν από φόβο… Φεύγουν για να ζήσουν ! Γι' αυτό φεύγουν.»

«Το δάκρυ της Ανατολής έσβησε το όνομά μου! Το πραγματικό μου όνομα δεν είναι γραμμένο επίσημα πουθενά. Δεν έλειψα σε κανέναν, γιατί δε μου έμεινε κανένας. Ακούτε; Με ξεκληρίσανε! Άρα, είμαι ένας από το ενάμισι εκατομμύριο της Αρμενικής Γενοκτονίας και η ψυχή μου δεν μπορεί να ησυχάσει. Κινείται ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση και ψάχνει να βρει το κατάλληλο μέρος για να ξαποστάσει. Ποιος θα μου πει που πρέπει να αναπαυτώ; Πού ανήκω; Που είναι το σπίτι μου, να πάω να το βρω ; Κουράστηκα να χάνω τους δικούς μου ανθρώπους, να αλλάζω σπίτια. Κουράστηκα να χτίζω τη ζωή μου κάθε φορά από την αρχή. Γιατί ; Ποιος είναι ο φταίχτης; Εγώ χάθηκα σε ξένους τόπους. Ας μου δείξει κάποιος τον τόπο μου…»

Οι ήρωες του μυθιστορήματος είναι: Ο Μιχάλης-Πασχάλης, η Αναστασία, η Κάλλη, ο Σταύρος, ο Γιάννης, ο Γιώργος, η Έμμα, ο Σέτο, η Μυροφόρα, ο Νικηφόρος, ο Σταύρος-εφέντης, ο Κώτσος του Θολού, η Μαρία, κ.α.

Ο εύθραυστος και τραγικός κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, Πασχάλης-Μιχάλης, φορτωμένος με πάθη, λύπες, ξεριζωμούς, σφαγές, φόβους, διωγμούς, κατατρεγμούς, πίκρες, καημούς, εφιάλτες, συναισθηματικές συγκρούσεις, χαμένα όνειρα και ελπίδες, λογιών - λογιών σκιές, που δε διατυμπανίζουν την αλήθεια τους, συνοδοιπόρος με τα σημαντικά και ανεξίτηλα πρόσωπα και γεγονότα, που καθόρισαν την πορεία ενός λαού. Του αρμενικού.

Ο Μιχάλης, θύμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ζει στην Ελλάδα, με τις αναμνήσεις να τον τρελαίνουν. Οι εικόνες από όσα έζησε ξεδιπλώνονται μπροστά του και το μυαλό του καλπάζει και φεύγει στην Ανατολή, στα βασιλικά χώματα της πατρίδας του, για να βρεθεί ανάμεσα στην οικογένειά του, για να δει ξανά τη σφαγή των δικών του προσώπων, για να δει τον άνθρωπο να γίνεται αγρίμι και να καταφέρεται ενάντια σε αθώους.

Δεν μπορεί να ξεχάσει τη μέρα που κοίταζε ανήμπορος το φαράγγι του θανάτου και έβλεπε τους αγαπημένους του να κείτονται άψυχοι στο έδαφος. Θυμάται πώς πήρε τον δρόμο, με καμένη την ψυχή, για μια άλλη πολιτεία, στα νότια του Άλυ ποταμού, αναζητώντας μια αχτίδα νέας ζωής που θα γλύκαινε την ύπαρξή του. Και τη βρήκε στο πρόσωπο εκείνης. Ρωμιά, δασκάλα στον τόπο της, ζούσε σε περιβάλλον άκρως θρησκευτικό και σε σπίτι με πατριαρχικές συνήθειες. Αντέδρασε όταν επιχείρησαν να βάλουν στο πλευρό της άνδρα διαφορετικής καταγωγής και πίστεως. Μα πόσο λάθος έκανε! Γιατί, παρόλο που η καρδιά του Μιχάλη ήταν ραγισμένη, εκείνος της χάρισε την άδολη αγάπη του και φύτρωσαν κυκλάμινα μέσα στα δυο τους χέρια.

«Εκεί που έσταζε το δάκρυ του πόνου, εκεί που το χώμα βάφτηκε κόκκινο, εκεί που η ανάσα σίγασε στον τελευταίο παλμό της καρδιάς, εκεί φυτρώνουν κυκλάμινα κατάκαρδα στην πέτρα. Αργοσαλεύουν με τον άνεμο-ψυχές και βλέμματα τα πέταλά τους- και μας ψιθυρίζουν πως τίποτα δε χάθηκε και τίποτε δεν τελείωσε ακόμη.»

Η συγγραφική πένα της Αναστασία Κιραλόγλου, περιγράφει με ευαισθησία και σεβασμό τα ιστορικά γεγονότα, που διαμόρφωσαν τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Καππαδοκία. Λυρικές εικόνες διάχυτες από φως και ποίηση σε καθηλώνουν και καλύπτουν απόλυτα και αποστομωτικά κάθε κενό.

Η Κιραλόγλου χειρίζεται τον χρωστήρα της γλώσσας με ακρίβειας και ευαισθησία, στήνοντας πάνω στον καμβά της σελίδας εικόνες σπάνιας δύναμης και φαντασίας.

Με ρεαλισμό, αληθοφάνεια, πιστότητα το συγγραφικό χέρι χειρίζεται με δεξιοτεχνία τον πρωταγωνιστή και τους δευτεραγωνιστές, που επηρέασαν τις επιλογές και τις αποφάσεις του. Ένα μεστό, ολοκληρωμένο, συναρπαστικό και βαθιά συγκινητικό μυθιστορηματικό οδοιπορικό στην ιστορία και τις ρίζες των Αρμενίων. Ένα βιβλίο που δείχνει τις τρομερές συνέπειες στους Ρωμιούς και Αρμενίους από τη συστηματική χρήση της βίας από τους Οθωμανούς, σε πολύ όμορφες περιοχές της Ανατολής, στην περιοχή της Καππαδοκίας, της Σεβάστειας, της Μικράς Ασίας κ.α.

Μια συγκλονιστική «θεραπευτική» αφήγηση που αγωνίζεται να ξεδιαλύνει σκοτεινές ζώνες του παρελθόντος και μας προτρέπει να μην ξεχάσουμε ποτέ…

Ένα επικό μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί, γιατί κρατάει ζωντανή τη θύμηση των χαμένων πατρίδων και λέει την αλήθεια.

Διαβάστε το και διαδώστε το.

Η Αναστασία Κιλαρόγλου γεννήθηκε στο χωριό Φιλώτεια Αλμωπίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτέρα Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων, τμήμα Λογιστών, του ΚΑΤΕΕ Λάρισας και εργάστηκε ως λογίστρια. Στα γυμνασιακά της χρόνια δημοσίευσε ποιήματα στην τοπική εφημερίδα Ηχώ της Αλμωπίας. Από τις εκδόσεις Πέλλα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ.